O sytuacji lokatorów z nakazem opróżnienia lokalu

Wiele rodzin w Warszawie mieszka w niebezpiecznych warunkach. Jak się łatwo domyślić, wiele budynków grożących niebezpieczeństwem mieści się na Pradze-Północ i Pradze-Południe, gdzie większy jest odsetek starych kamienic nieremontowanych od lat. W lokalizacjach, gdzie powstają nowe budowy często pojawiają się nowe problemy w sąsiednich budynkach. Tak stało się na przykład przy ul. Ząbkowskiej 3, Ząbkowskiej 12 i Sprzecznej 8.

Zagrożenie budowlane dotyczy jednak czasem także nowych budynków. Taka sytuacja wystąpiła na ul. Piaskowej 9, gdzie niespełna 10-letni budynek wymaga opróżnienia, gdyż stanowi zagrożenie dla jego mieszkańców. Taka sytuacja nigdy nie powinna mieć miejsca. Jak wiemy, zagrożenie budowlane powstało również w nowym budynku przy ul. Piaskowej, co nigdy nie powinno mieć miejsca. Ta sytuacja rodzi wiele pytań zarówno jeśli chodzi o politykę mieszkaniową, jak i sposób traktowania lokatorów.

Jesteśmy pod wrażeniem reakcji Miasta i władz Dzielnicy w sprawie mieszkańców ul. Piaskowej 9. Ale niestety nie możemy spojrzeć na to całkiem bezkrytycznie. Jak się dowiadujemy, Miasto bez problemu przekazało fundusze na remont lokali dla mieszkańców Piaskowej 9. Z drugiej strony, doskonale wiemy o problemach lokatorów na Pradze. Nie ma funduszów na remont kamienicy na ul. Sprzecznej 8 – Burmistrz Pragi-Północ musi się dopiero starać o te fundusze i – jak rozumiemy – nie będzie z tym łatwo. Zaproponował więc sprzedaż Sprzecznej 6, aby uzyskać fundusze na Sprzeczną 8. Koszt remontu Sprzecznej 8 to stosunkowo niedużo – 3,5 mln. złotych. Mieszkańcy kamienicy mają decyzję PINB o wykwaterowaniu już od listopada 2017 r., jednak wielu z nich pozostało i nie ma wskazanego lokalu.

Byliśmy wiele razy na ul. Sprzecznej i w innych sypiących się kamienicach na Pradze. Byliśmy także na Piaskowej. Te sytuacje są nieporównywalne. Na Piaskowej, mieszkańcy IV klatek twierdzą, że nie mają żadnych pęknięć i faktycznie żadnych nie widać. Co nie oznacza oczywiście, że nie istnieją. Ale powstaje pytanie, dlaczego mieszkańcy jednej dzielnicy, którzy są w mniej niebezpiecznej sytuacji uzyskują momentalną pomoc od Miasta, a mieszkańcy innej dzielnicy mieszkają miesiącami lub czasami latami w budynkach z nakazem opróżnienia. W czym mieszkańcy Pragi są gorsi od mieszkańców Woli?

Nie mamy tu pretensji do władz dzielnicy Wola. Ale mamy pretensje do polityki mieszkaniowej Miasta. Ta polityka nie sprawdza się dobrze w sytuacji wysiedlenia lokatorów z nakazem opróżnienia lokali, w sytuacji remontu czy rewitalizacji.

Wiemy skądinąd, że nie ma dość pełnowartościowych lokali na Pradze-Północ i Pradze-Południe, aby spełnić potrzeby wszystkich osób znajdujących się na listach oczekujących. Na Pradze Południe, z ponad 450 rodzin znajdujących się na liście, ponad połowa ma pierwszeństwo z jakiegoś powodu, a więc nawet ktoś z „pierwszeństwem” będzie się znajdywać daleko na liście i może się spodziewać długiego oczekiwania.

Na Pradze Północ nie jest planowana budowa nowych lokali komunalnych, niektóre stare budynki komunalne zostały zapisane do TBS-ów. Aby realizować plan rewitalizacyjny, potrzebne jest wsparcie innych dzielnic, takich jak Wola. To tam często mieszkańcy rewitalizowanych kamienic otrzymywali wskazania na czas remontu. Jednak teraz, w sytuacji, gdy nie wystarcza lokali zamiennych dla mieszkańców ul. Piaskowej, dzielnica Wola będzie zapewne musiała odmówić szybkiego wskazywania lokali dla mieszkańców rewitalizowanych kamienic. Na Pradze Północ już i tak jest bardzo ciężko z rewitalizacją, bo co jakiś czas trzeba wykwaterować cały budynek z powodu decyzji PINB. Architekci rewitalizacji nie wzięli pod uwagę faktu, że dziesiątki rodzin są na liście oczekujących z powodu zagrożenia budowlanego i że należy im zapewnić w pierwszej kolejności lokale zamienne zanim zostaną wysiedlone osoby z budynków o lepszym stanie technicznym.

Tu mamy pretensję do władz Miasta i do radnych, którzy uchwalali kolejne plany wieloletniego gospodarowania zasobem mieszkaniowym, które nie przewidują odpowiedniego wzrostu zasobów komunalnych, tylko ich realne zmniejszenie. Udają, że nie ma problemu, choć to oczywista nieprawda. Mieszkańcy są zmuszeni do życia w nieodpowiednich, niebezpiecznych warunkach. Ile rodzin zostało na to skazanych, bo zabrakło woli politycznej, by budować więcej mieszkań?

Nie mamy złudzeń. Prawie wszyscy kandydaci na Prezydenta Warszawy chcą zwiększyć liczbę lokali dla średnio zamożnych, ale nie przewidują budowy odpowiedniej liczby nowych mieszkań dla najbiedniejszych.

Inne poważne pytanie powstało z wyniku sytuacji na Piaskowej. Burmistrz Strzałkowski zasugerował, że lokatorzy mogą uzyskać odszkodowanie, ponieważ budynek był ubezpieczony. To jest bardzo ciekawe dla nas, ponieważ prosiliśmy firmę Fenix o odszkodowanie dla lokatorów Sprzecznej 8, a także chcemy, aby nasza dzielnica myślała o problemach szkód poniesionych przez lokatorów bardziej kompleksowo. Sufity spadające na lokatorów na ul. Brzeskiej, Ząbkowskiej, są konkretnymi szkodami, a lokatorzy często remontują lokale na własny koszt. Więc jesteśmy bardzo ciekawi, czy kamienice na Pradze są ubezpieczone czy nie, a jeśli nie – to dlaczego? A jeśli tak, co muszą zrobić lokatorzy, aby uzyskać pomoc, kiedy potrzebne są remonty lub gdy ich mienie zostanie zniszczone np. z powodu wilgoci czy zalania?

Już wysłaliśmy zapytanie o to do Biura Polityki Lokalowej i będziemy oczekiwać oficjalnych informacji w tej sprawie. Naszym zdaniem już czas, aby polityka mieszkaniowa Miasta została odpowiednio skonstruowana, aby zmniejszyć różnice w traktowaniu lokatorów. Jak wszyscy wiemy, stan techniczny budynku jest jednym z czynników losowych, który wpływa na sytuację lokatorów. Niektórzy cieszą się dobrymi warunkami, a inni marzną każdej zimy, płacą horrendalne rachunki za ogrzewanie i muszą sami remontować swoje lokale. Już najwyższy czas, aby lokatorzy znajdujący się w najgorszej sytuacji zostali potraktowani priorytetowo i aby nie byli narażani na szkody. Mamy nadzieję, że ludzie nie będą już pozostawiani w niebezpiecznych warunkach, tak jak teraz to ma miejsce w wielu praskich kamienicach.

Skomentuj O sytuacji lokatorów z nakazem opróżnienia lokalu

Pytania do Koalicji „Wygra Warszawa” w sprawie polityki mieszkaniowej dla Warszawy

Komitet Obrony Praw Lokatorów od lat walczy przeciw antyspołecznej polityce mieszkaniowej w Warszawie. Staramy się przekonywać, że wprowadzenie innej polityki mieszkaniowej stało się koniecznością. W konsekwencji naszych działań i działań innych organizacji, polityka mieszkaniowa może stać się jednym z ważnych elementów nadchodzącej kampanii wyborczej.

KOPL nie bierze udziału w wyborach, ani w kampanii wyborczej. Nasze podejście do polityki pomaga nam oceniać programy wyborcze niezależnie od jakichkolwiek sympatii czy antypatii do poszczególnych osób i partii politycznych.

Pierwszym kandydatem, którego zapytaliśmy o jego politykę mieszkaniową był Rafał Trzaskowski. Uważamy, że najprawdopodobniej opowie się on za kontynuacją polityki ekipy obecnie rządzącej, być może z drobnymi zmianami. Ta polityka, którą od dawna krytykujemy, nie pozostawia złudzeń. Od lat uczestniczyliśmy w debatach na jej temat, a nieliczne zmiany, które byliśmy w stanie wywalczyć, nie wpłynęły na zmianę naszej ogólnej oceny. Znamy doskonale plany na przyszłość Warszawy zawarte w Wieloletnim Planie Gospodarowania Mieszkaniowym Zasobem m.st. Warszawy, w programie Mieszkania 2030 i w założeniach budżetowych. Te plany są tak przejrzyste, że nie wymagają dalszych wyjaśnień.

Inaczej sprawa wygląda z Patrykiem Jakim. Już opublikowaliśmy na tej stronie pierwszą serię pytań do tego kandydata. Jak dotąd, nie doczekaliśmy się żadnej odpowiedzi i spodziewamy się, że jej nie będzie.

W ciągu ostatnich dni mieliśmy okazję zapoznać się z niektórymi z postulatów koalicji „Wygra Warszawa”. Niestety nie są one zbyt rozwinięte i wymagają naszym zdaniem więcej pracy, aby nie były jedynie pustymi hasłami wyborczymi, za którymi nie stoi żaden realny plan. Poniżej publikujemy nasze pytania do Koalicji i liczymy na rzetelną odpowiedź. Pozwoli to zrozumieć, co dokładnie autorzy programu mieli na myśli i uniknąć spekulacji pojawiających się w środkach masowego przekazu.

1. Mieszkania 1400

a. Wysokość czynszów

Założenia planu „Mieszkania 1400” są dość niezrozumiałe. Plan przedstawiany jest jako oferta tanich mieszkań dla młodzieży i młodych małżeństw. Jednak z innych źródeł można się dowiedzieć, że jest to program „tanich mieszkań dla wszystkich”.

Jak rozumiemy, plan zakłada budowę mieszkań o średniej powierzchni 48 m2 z czynszem na średnim poziomie 1400 zł, czyli 29 zł za metr. Według niektórych źródeł, mają się w tej kwocie zmieścić wszystkie opłaty (nie wiemy na jakiej zasadzie, skoro opłaty za media nie są stałe – może lepiej by było mówić o stawkach czynszu plus opłaty).

Zacznijmy od tego, że czynsze na podobnym poziomie zakłada już krytykowany przez nas program Mieszkanie Plus. Wydawało się nam więc, że te mieszkania byłyby budowane w ramach tego programu (zgodnie z terminologią przyjęta w programie Warszawa 2030 w segmencie D). Jednak, później przeczytaliśmy to: „Priorytetem dla Warszawy jest program budowy tanich i dostępnych mieszkań socjalnych i komunalnych zarówno dla osób uboższych jak i średnio zamożnych […]” „Dla mieszkań komunalnych przewidziane są zróżnicowane stawki czynszu, przy średniej na poziomie 1400 zł (przy 48 m2, w tym podstawowe media) …” Źródło: https://janspiewak.pl/idea/2018-07-11-program-mieszkaniowy-dla-warszawy

Ludzie pracujący osiągający umiarkowane dochody także powinni mieć dostęp do zasobów niekomercyjnych Miasta i te osoby powinny płacić wyższy czynsz, niż mniej zarabiający lokatorzy. Jak uczy nas wieloletnie doświadczenie, najważniejsze w tej sprawie są jednak szczegóły.

Uważamy, że nie sposób realnie rozmawiać o jednej kwocie zawierającej koszt wynajmu mieszkania „razem z opłatami”. Koszty związane z mediami są zależne od liczby osób w gospodarstwie domowym i od poziomu zużycia. Jedna osoba zapłaci mniej za wodę i prąd, niż dwie osoby z dzieckiem. Koalicja „Wygra Warszawa” powinna w jasny sposób odpowiedzieć, jaką stawkę czynszu wyobraża sobie w mieszkaniach komunalnych. Kwota 1400 zł za 48 metrów to nieco ponad 29 zł za metr. Zakładając wydatki na media rzędu 300 zł, sam czynsz wynosiłby prawie 23 zł za metr. To drogo. Znacznie drożej niż dziś.

Biorąc pod uwagę obecne ceny w mieszkaniach komunalnych i nawet w TBS-ach, taką stawkę należy uznać za wysoką. Jesteśmy przeciwni komercjalizacji mieszkalnictwa komunalnego. Możemy się jedynie zgodzić, że niektórzy mieszkańcy z faktycznie wysokimi dochodami powinni płacić więcej na utrzymanie nieruchomości.

Politycy Koalicji powinni w jasny sposób przedstawić swoje założenia.

Komitet Obrony Praw Lokatorów, krytykując obecną politykę mieszkaniową m.st. Warszawy, przypominał, że nie była ona kształtowana na podstawie analizy konkretnych potrzeb społecznych. Nie zbadano ile osób w Warszawie faktycznie osiąga niskie dochody i znajduje się lub będzie się znajdować w sytuacji, w której będą potrzebować pomocy mieszkaniowej. Znana jest, co prawda, liczba osób oczekujących w kolejkach na przydział lokalu. Jednak brak realistycznych kryteriów odpowiadających realnym potrzebom i ogromne utrudnienia natury biurokratycznej powodują, że lista osób oczekujących nie odzwierciedla realnego popytu na mieszkania z zasobu Gminy. Kryteria dochodowe i stawki czynszu wymagają dogłębnej analizy i poważnych propozycji.

Największy problem mają Warszawiacy zarabiający mniej niż 3000 – 4000 zł brutto. Renciści i opiekunowie osób z niepełnosprawnościami, emeryci, bezrobotni lub osoby pracujące dorywczo, bez umowy o pracę. Także studenci i młodzi rozpoczynający pracę mogą mieć duże trudności, ale w dłuższej perspektywie mogą oni mieć nadzieję na polepszenie swojej sytuacji finansowej. Dla emerytów i dla ludzi, których czeka emerytalna bieda, lepszych perspektyw nie będzie. Muszą więc zostać potraktowani priorytetowo.

Akcentowanie przez Koalicję oferty dla młodych jest zapewne związane z potencjalnym elektoratem – jednak nie to powinno decydować o kierunku programu. Dla tej grupy również powinny być dostępne oferty i Mieszkania 1400 może być taką ofertą. Tym niemniej, chcemy usłyszeć od Koalicji, ilu jest potencjalnych najemców z różnych przedziałów dochodowych, do których skierowana jest oferta tego programu?

Jednym z najgorszych problemów mieszkalnictwa w Warszawie jest brak znajomości wśród decydentów realiów życia osób o niskich dochodach. Czasem z ust ministrów można usłyszeć, że mieszkańcy zasobów komunalnych to „cwaniacy”, którzy zarabiają 10 tys. zł. Nie da się unormować sytuacji mieszkaniowej bez wprowadzenia realnych kryteriów dochodowych i odpowiadających im czynszów.

b. Źródła finansowania

Kolejne pytanie związane jest z brakiem jasnych informacji dotyczących kosztu budowy 50 000 mieszkań w zasobach miejskich (niekomercyjnych). Szacowany koszt miałby wynosić ok. 5 mld złotych. Wygląda to na pomyłkę. Taka kwota oznaczałaby, że średni koszt budowy mieszkania (48 metrów) wynosiłby jedynie 100 tys. złotych (2083 zł/m2). Taka cena za metr wydaje się zaniżona. Dodatkowo trzeba przecież uwzględnić inne koszty budowy (oprócz samego mieszkania): części wspólne, podwórka itd… Ostateczny koszt mógłby być wyższy o 25-30%.

Finansowanie ze środków zarówno Europejskiego Banku Inwestycyjnego jak i Banku Gospodarstwa Krajowego jest możliwe, ale chcielibyśmy, aby koalicja przedstawiła realny koszt. W niektórych publikacjach czytamy, że 2 mld zł ma pochodzić z budżetu. Czy są to prawidłowe informacje?

Biorąc pod uwagę budżet uchwalony na 2018 r., oraz założenia Wieloletniego Planu Gospodarowania Mieszkaniowym Zasobem m .st. Warszawy, byłoby dobrze porównać pomysły budżetowe Koalicji z aktualnymi planami Ratusza.

2. Rewitalizacja i Remonty

a. Remonty

Koalicja twierdzi, że odzyska 10 tys. pustostanów i je wyremontuje.

Jesteśmy jak najbardziej za remontem pustostanów. Jednak według naszych informacji, w Warszawie jest ok. 2500 pustostanów i wszystkie mają być wyremontowane do 2022 roku. To jest jeden z pozytywnych aspektów Wieloletniego Planu. Pustostany są remontowane co roku i, o ile nam wiadomo, ich liczba się zmniejsza. Jeśli Koalicja dysponuje innymi informacjami, być może dotyczącymi pustostanów w budynkach wyłączonych z eksploatacji, czy w budynkach z roszczeniami, należałoby wyraźnie zaznaczyć źródło takich informacji i zaktualizować Wieloletni Plan Gospodarowania Zasobem Mieszkaniowym.

b. Rewitalizacja

Koalicja twierdzi, że możliwa jest rewitalizacja opuszczonych kamienic z „pomocą prywatnych inwestorów”. Niestety z doświadczenia wynika, że to oznacza przynajmniej częściową prywatyzację zasobów mieszkalnych. Przypomnijmy, że przykłady takiej rewitalizacji miały już miejsce w Warszawie, m.in. na ul. Poznańskiej 13, gdzie lokatorzy zostali wysiedleni, a powstały tam ekskluzywne apartamenty sprzedawane w drodze przetargów. Rewitalizację można przecież wykonywać z funduszy publicznych, w tym funduszy Unijnych. Wzywamy więc Koalicję do wycofania się z tego pomysłu.

Powyższe pytania nie wyczerpują oczywiście tematyki programu mieszkaniowego. Liczymy na konkretne odpowiedzi ze strony Koalicji „Wygra Warszawa”.

1 komentarz na temat Pytania do Koalicji „Wygra Warszawa” w sprawie polityki mieszkaniowej dla Warszawy

Ratusz odmawia wypłaty odszkodowań lokatorom

Kolejna antylokatorska inicjatywa Ratusza. Komitet Obrony Praw Lokatorów zapowiada protesty.

Miasto Stołeczne Warszawa odmawia wypłaty odszkodowań przyznanych lokatorom przez Komisję Weryfikacyjną. Zamiast tego, wiceprezydent Warszawy Witold Pahl ogłosił tzw. „Ustawę lokatorską” – która oczywiście nie ma swojego źródła w organizacjach lokatorów.

Choć uważamy, że wszyscy lokatorzy dotknięci reprywatyzacją powinni otrzymać odszkodowanie jako grupa (a nie tylko lokatorzy z decyzją Komisji), zapowiedziane założenia projektu są nie do przyjęcia i zostaną jedynie wykorzystane do podzielenia środowiska lokatorskiego. Poniżej prezentujemy naszą krytykę założeń projektu. Wraz z pojawieniem się kompletnego projektu przedstawimy rozszerzone analizy.

Jednym z założeń Komisji Weryfikacyjnej było to, by odszkodowania przyznawać tylko ofiarom reprywatyzacji przeprowadzonej z naruszeniem prawa, które będą w stanie udokumentować podstawy odszkodowania i zadośćuczynienia. Zdaniem jednego z członków Komisji, może okazać się, że roszczenia lokatorów zostaną uwzględnione tylko za okres ostatnich 3 lat. Nie jest to naszym zdaniem sprawiedliwe. Szkody mogły powstać 5 lub 10 lat temu, a Komisja nie jest w stanie zajmować się wszystkimi sprawami wystarczająco szybko. Ponadto, lokatorzy doznawali krzywd także w legalnie reprywatyzowanych zasobach.

Ale ustawa proponowana przez Miasto nie oferuje odszkodowania dla wszystkich lokatorów reprywatyzowanych zasobów. Mało tego, można ją określić jako Konia Trojańskiego, mającego usprawiedliwiać lata antyspołecznej polityki. Jak można się przekonać obserwując posiedzenia Komisji oraz propagandową stronę na Facebooku „Reprywatyzacja – Fakty”, Ratusz stara się nas przekonać, że zrobił wszystko co możliwe, aby „pomóc lokatorom”. Przedstawiona przez Ratusz narracja daje do zrozumienia, że lokatorzy, którzy nie starali się o nowy lokal od Miasta, to ludzie, którzy sami są odpowiedzialni za swoją sytuację. Nie Miasto, które nie zadbało o to, by wszystkim zaoferować lokale zamienne i zamiast tego reprywatyzowało wszystko co się da.

Według informacji przekazanych mediom przez Ratusz, odszkodowanie zostanie przyznane tylko tym lokatorom, którzy:

1. wnioskowali o nowy lokal
2. nie otrzymali lokalu
3. spełniali kryteria dochodowe
4. nie mają tytułu prawnego do innego lokalu

Dlaczego według nas to nie jest sprawiedliwe?

1. Często lokatorzy, którzy w końcu otrzymali nowy lokal musieli płacić zawyżone czynsze przez wiele lat.
2. Nie było obowiązku wyprowadzenia się do nowego lokalu, a więc nie można karać tych, których tego nie zrobili.
3. Przyznaje się jednakowe odszkodowanie, niezależnie od tego, czy lokator miał czynsz w wysokości 10 zł za metr, czy 50 zł za metr.
4. Kryteria dochodowe nie powinny określać, czy powstała szkoda czy nie. Podwójną niesprawiedliwością będzie karanie lokatorów, którzy np. podjęli drugą pracę, aby spłacić horrendalne czynsze po reprywatyzacji.
5. Kolejne rządy (PO, potem PiS) starają się wprowadzić sprawdzanie kryteriów dochodowych. Aktualnie przyjęta nowelizacja Ustawy o ochronie praw lokatorów pozwala jedynie na sprawdzanie dochodów nowych najemców, a nie tych, którzy mają stare umowy najmu.

Ponieważ projekt Ustawy przewiduje przyznanie odszkodowań tylko lokatorom spełniającym kryteria, może dojść do sprawdzania dochodów wszystkich lokatorów, także tych dysponujących starymi umowami najmu, co jest sprzeczne z intencją istniejących przepisów, ograniczających sprawdzanie dochodów do nowych umów.

W związku z powyższymi punktami sprzeciwiamy się projektowi Ustawy w takiej formie. Przypuszczamy, że taka postać projektu ma służyć kolejny raz podzieleniu i skłóceniu lokatorów. Będziemy walczyć o to, by wszyscy lokatorzy byli traktowani na równi. Zapowiadamy protesty w tej sprawie, oraz demonstrację za Ustawą Reprywatyzacyjną – bez zwrotów w naturze. Demonstracja ta odbędzie się w Warszawie w dniu 17 czerwca.

Warto przy okazji dodać, że Rząd i Miasto nie mają żadnego problemu z wypłacaniem rekompensat właścicielom nieruchomości, spadkobiercom lub handlarzom roszczeń. Nikt nie sprawdza dochodów prywatnego właściciela i osiąganych przez niego zysków. Po prostu mamy płacić. Jednak lokatorzy muszą przejść przez gehennę, aby otrzymać pomoc, nawet tam, gdzie doszło do ewidentnego łamania prawa lub gdzie doszło do zabójstwa. My jako społeczeństwo nie możemy pomóc, bo Ratusz zadecydował, że takie roszczenia mogą być nieuzasadnione.

Gdzie była podobna skrupulatność, gdy oddawano majątek publiczny mafii reprywatyzacyjnej? Lub gdy Miasto wynajmowało drogich prawników, aby bronić dzikiej reprywatyzacji?

Trzeba stanowczo powiedzieć: DOŚĆ!

Domagamy się, aby Miasto wypłaciło odszkodowania wszystkim lokatorom objętym decyzją Komisji Weryfikacyjnej i aby wprowadzono program odszkodowawczy dla wszystkich ofiar na sprawiedliwych zasadach!

Komitet Obrony Praw Lokatorów

Skomentuj Ratusz odmawia wypłaty odszkodowań lokatorom

KOPL popiera projekt ustawy o dopłatach do ogrzewania

Komitet Obrony Praw Lokatorów popiera projekt Ustawy zmieniającej Ustawę o Pomocy Społecznej. Pierwsze czytanie Ustawy odbędzie się w Sejmie za kilka tygodni.

Ustawa w obecnym brzmieniu umożliwia otrzymywanie zasiłku celowego na wydatkach takie, jak zakup żywności, leków, niezbędnych przedmiotów użytku domowego, remonty i koszty pogrzebu. Nowelizacja Ustawy dawałaby możliwość otrzymania zasiłku także na koszty ogrzewania elektrycznego.

Tekst projektu Ustawy dostępny jest tutaj.

Popierając projekt, chcemy jednak zauważyć, że projekt powinien uwzględniać otrzymywanie zasiłku celowego na ogrzewanie nie tylko w przypadku „lokalu ogrzewanego wyłącznie energią elektryczną”. Jest to zasadne ponieważ niektóre gospodarstwa korzystają z różnych źródeł ogrzewania (np. obok ogrzewania elektrycznego mają też piec lub grzejnik gazowy). Uważamy, że zapis o ogrzewaniu „wyłącznie energią elektryczną” jest zbyt restrykcyjny i może doprowadzić do odmowy pomocy potrzebującym.

Lokatorzy, którzy mieszkają w budynkach niepodłączonych do sieci centralnego ogrzewania powinni mieć prawo do zasiłku na ogrzewanie, niezależnie od sposobu ogrzewania, z którego korzystają.

Komitet Obrony Praw Lokatorów pragnie jednak zwrócić uwagę, że Ustawa dawałaby jedynie Gminom możliwość przyznania zasiłków na ogrzewanie, ale nie stanowiłaby gwarancji, że dana Gmina rzeczywiście przyzna taki zasiłek. Jeśli Ustawa wejdzie w życie, forma pomocy i jej zakres będzie zależeć od uchwał organów samorządowych. Będzie to wymagało dodatkowych nacisków na te instytucje, tak by faktycznie funkcjonowała realna pomoc dla lokatorów w tym zakresie.

Tysiące lokatorów mieszkają w Warszawie bez centralnego ogrzewania i każdej zimy walczą o ogrzanie swoich lokali. W takiej sytuacji znajduje się też biuro Komitetu Obrony Praw Lokatorów.

Podczas dyskusji o budżecie miasta oraz planach dla warszawskiego mieszkalnictwa, które odbywały się w Komisjach Rady Miasta, krytykowaliśmy fakt, że Miasto nie przewiduje podłączenia wszystkich budynków miejskich do sieci c.o. do 2030 roku, a jedynie ich część. Uważamy, że muszą zostać uruchomione dodatkowe fundusze z budżetu na ten cel.

Skomentuj KOPL popiera projekt ustawy o dopłatach do ogrzewania