Przydatne informacje
Po 31 marca nasili się problem eksmisji na bruk
Trybunał Konstytucyjny wyrokiem z dnia 4 listopada 2010 r. orzekł, iż art. 1046 § 4 Kodeksu postępowania cywilnego jest niezgodny z Konstytucją. W związku z uchyleniem przepisów dotyczących pomieszczenia tymczasowego, sejm uchwalił ustawę z dnia 31 sierpnia 2011 r. o zmianie ustawy o ochronie praw lokatorów, oraz Kodeksu postępowania cywilnego (Dz. U. z 2011 r. Nr 224, poz. 1342). Ustawa weszła w życie w dniu 16 listopada 2011 r., a wiec w czasie trwania okresu ochronnego, który trwa od 1 listopada do 31 marca roku następnego. Skutki orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego będą więc odczuwalne dopiero po zakończeniu okresu ochronnego w dniu 31 marca 2012 r.
Co się zmieniło? Przede wszystkim, skreślony został artykuł Kodeksu postępowania cywilnego, który nakazywał komornikowi wstrzymanie się z dokonaniem czynności eksmisyjnych do czasu wskazania przez gminę lub właściciela pomieszczenia tymczasowego. W nowym brzmieniu przepisu (przeniesionego do Ustawy o ochronie praw lokatorów), nie ma już mowy o „wstrzymaniu się”, a jedynie na Gminę nakładany jest obowiązek dostarczenia pomieszczenia tymczasowego lub wskazania miejsca w noclegowni lub schroniska. Jeśli Gmina nie dostarczy pomieszczenia tymczasowego w ciągu 6 miesięcy, komornik usunie lokatora do noclegowni.
Jak wiadomo z praktyki, Gmina nie wywiązuje się z obowiązku dostarczania lokali, tak więc należy się spodziewać, iż coraz więcej ludzi będzie trafiać do noclegowni dla bezdomnych, gdyż egzekucja komornicza nie będzie powstrzymana przez brak lokalu tymczasowego.
Co więcej, nawet w przypadku otrzymania umowy najmu lokalu tymczasowego, okres najmu nie może przekroczyć 6 miesięcy. W praktyce oznacza to, że eksmitowane osoby, którym uda się uniknąć noclegowni dla bezdomnych przez pierwsze 6 miesięcy i tak trafią na przysłowiowy „bruk” po tym okresie.
Pod pretekstem walki z przemocą w rodzinie wprowadzono również zapis odmawiający prawa do pomieszczenia tymczasowego osobom, które są „uciążliwe”, lub które samowolnie zajęły lokal (czyli np. w desperacji zajęły pustostan, by uniknąć bezdomności). Lokalu tymczasowego zostaną pozbawione również eksmitowane osoby, które podpisały umowę tzw. „najmu okazjonalnego”.
Wyżej wymienione zmiany nie miały jeszcze dotąd skutku, ze względu na obowiązywanie okresu ochronnego od 1 listopada do 31 marca roku następnego, w czasie którego nie wykonuje się wyroków sądowych nakazujących opróżnienie lokalu. Tak więc po 31 marca 2012 r. należy się spodziewać znacznego nasilenia problemu bezdomności, wraz z wyrzucaniem „na bruk” lokatorów pozbawionych prawa do lokali.
3 komentarzy Po 31 marca nasili się problem eksmisji na bruk
KOL wnosi o obniżenie tzw. “stawki odtworzeniowej”
W dniu dzisiejszym, Komitet Obrony Lokatorów przesłał na ręce Wojewody Mazowieckiego pismo, domagające się korekty nieprawidłowej wysokości tzw. “stawki odtworzeniowej”, która wpływa na wysokość czynszów opłacanych przez lokatorów bez umów najmu (odszkodowanie za bezumowne zajmowanie lokalu), oraz na czynsz stosowany przez właścicieli kamienic reprywatyzowanych.
Przyjęta obecnie na terenie Warszawy stawka 14,77 zł/1m² p. u. jest obliczona od ceny „deweloperskiej” – 5 900 zł/1m² p. u. , jest dwukrotnie wyższa od dopuszczalnej.
Komitet Obrony Lokatorów wnosi o zaktualizowanie obowiązującej stawki odtworzeniowej i obniżenia jej do właściwego poziomu, zgodnie z obowiązującymi przepisami do wartości 7,77 zł/m².
Poniżej, treść listu wysłanego dziś do Wojewody Mazowieckiego.
1 komentarz na temat KOL wnosi o obniżenie tzw. "stawki odtworzeniowej"
Co zrobić, gdy Gmina przyzna lokal socjalny nie nadający się do zamieszkania?
Gminy coraz częściej przyznają lokatorom lokale socjalne nie nadające się do zamieszkania. Dzieje się tak z powodu luki prawnej w Ustawie o ochronie praw lokatorów, która nie określa dokładnie wymogów wobec lokali socjalnych. Urzędnicy często twierdzą, że ogólne wymogi techniczne dotyczące budynków przeznaczonych do zamieszkania przez ludzi dotyczą tylko nowo budowanych budynków. Z tym poglądem nie można się jednak zgodzić.
W sytuacji, gdy Wydział Zasobów Lokalowych danej gminy przyzna Ci lokal socjalny nie nadający się do zamieszkania (np. z zawilgoconymi ścianami, bez łazienki, bez sprawnego ogrzewania, itp) należy niezwłocznie wystosować do urzędu, który dokonał wskazania, list odmawiający przyjęcia lokalu ze względów technicznych.
Poniżej, prezentujemy przykładowy list, który można wykorzystać.
20 komentarzy Co zrobić, gdy Gmina przyzna lokal socjalny nie nadający się do zamieszkania?
Właściciel odcinający dostęp do mediów może być ścigany karnie
Nieuczciwi właściciele kamienic, próbujący się pozbyć lokatorów przez odcinanie dostępu do wody, gazu i energii elektrycznej, łamią przepisy prawa.
W przypadku stwierdzenia podobnych naruszeń ze strony właściciela budynku, koniecznie należy napisać doniesienie do Prokuratury, powołując się na Prawo Budowlane.
Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, nakłada na właściciela budynku (Art. 61 ust. 1) obowiązek zaopatrzenia budynku w wodę i energię elektryczną oraz, odpowiednio do potrzeb, w energię cieplną i paliwa, oraz do usuwania ścieków, wody opadowej i odpadów. (Art. 5 ust. 2)
Art. 91a tej samej Ustawy stwierdza, że kto nie spełnia, określonego w art. 61, obowiązku utrzymania obiektu budowlanego w należytym stanie technicznym, użytkuje obiekt w sposób niezgodny z przepisami lub nie zapewnia bezpieczeństwa użytkowania obiektu budowlanego, podlega grzywnie nie mniejszej niż 100 stawek dziennych, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
Pełen tekst Ustawy Prawo Budowlane.
Poniżej szablon doniesienia do Prokuratury na nielegalne działania właściciela:
6 komentarzy Właściciel odcinający dostęp do mediów może być ścigany karnie
Lokale gminne nie tylko dla rodzin
Gmina nie może w uchwale postanowić, że mieszkania należące do jej zasobu będą wynajmowane tylko rodzinom
Rada gminy Obryte podjęła uchwałę określającą zasady wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy mającą obowiązywać w lata 2011 – 2015. Uchwała trafiła w trybie nadzorczym do wojewody mazowieckiego, który zakwestionował legalność zawartych w niej postanowień. Uznał m.in. za rażąco naruszające przepisy ustawy o ochronie praw lokatorów – postanowienia określające rodziny jako jedynego adresata uchwały.
– Powyższe unormowanie nie znajduje podstaw w ustawie, która stanowi wprost, że zadaniem gminy jest dążenie do zaspokojenia potrzeb lokalowych wszystkich mieszkańców tej jednostki samorządu terytorialnego – uzasadniał wojewoda. – Ponadto zawarta w ustawie definicja gospodarstwa domowego odnosi się zarówno do gospodarstwa jednoosobowego, jak i do prowadzonego wspólnie z małżonkiem i innymi osobami.
W konsekwencji rada nie może ograniczać kręgu uprawnionych do wynajmowania od gminy lokali wyłącznie do rodzin. Rada gminy zdefiniowała ponadto w uchwale pojęcie „osób niemających zaspokojonych potrzeb mieszkaniowych”.
Postanowienia uchwały podjęte bez upoważnienia ustawowego są nieważne
W ocenie organu nadzoru zdefiniowanie tego pojęcia w uchwale stanowi wykroczenie poza ramy delegacji ustawowej, przewidzianej w art. 21 ust. 3 ustawy o ochronie praw lokatorów.
Stanowisko to potwierdza orzecznictwo. Przykładowo wskazać można wyrok WSA we Wrocławiu z 21 grudnia 2006 r., który orzekł, że zakres upoważnienia mieszczącego się w tym przepisie nie daje podstaw do wyjaśnienia przez radę pojęcia „niezaspokojone potrzeby mieszkaniowe” (IV SA/Wr 540/06). Wykraczanie przez radę poza zawarte w ustawie upoważnienie do wydania aktu prawnego jest niedopuszczalne.
Sygnatura akt: LEX-O.4131.3.1.20011.LP
Za: http://www.rp.pl/artykul/212825,740164-Nie-tylko-rodziny-maja-prawo-wynajac-mieszkanie-od-gminy.html
Gmina nie ma prawa skreślać z listy po odmowie przyjęcia trzech lokali
Gmina nie miała prawa przyjąć, że oczekujący na mieszkanie ma tylko trzy lokale do wyboru – orzekł sąd
Rada miasta ustaliła zasady wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy. Uchwała przewidywała m.in., że lokale będą przeznaczone dla mieszkańców o niskich dochodach, którzy nie posiadają innego lokalu. A dochód rodziny ubiegającej się o lokal powinien gwarantować możliwość płacenia czynszu.
Dodatkowo rada uchwaliła, że ubiegający się o najem mogą jedynie trzykrotnie odmówić przyjęcia lokalu, ale będzie to traktowane jako z rezygnacja z ubiegania się o mieszkanie z gminnego zasobu mieszkalnego i spowoduje skreślenie z listy osób oczekujących na takie mieszkanie.
Uchwałę zakwestionował prokurator rejonowy i wniósł skargę do sądu. Skrytykował zapisy, że miasto będzie wynajmować mieszkania jedynie osobom, które nie posiadają tytułu prawnego do innego lokalu. Zakwestionował wprowadzenie w uchwale nowej kategorii prawnej, czyli zdolności czynszowej osób ubiegających się o mieszkanie, a także – zapis mówiący o tym, że jeśli osoba oczekująca na mieszkanie trzy razy odmówi zawarcia umowy najmu to będzie to równoznaczne z tym, że rezygnuje z dalszego ubiegania się o mieszkanie z gminnego zasobu mieszkaniowego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. w wyroku z 2 czerwca 2011 r. (sygnatura akt: II SA/Go 239/11) uznał, że skarga jest zasadna.
Zgodnie ustawą o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego tworzenie warunków do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych wspólnoty samorządowej należy do zadań własnych gminy – przypomniał sąd w uzasadnieniu wyroku.
Mieszkańcem gminy jest każda osoba fizyczna mająca adres na terenie tej gminy. A zatem prawo do ubiegania się mieszkanie z gminnego zasobu ma każdy mieszkaniec gminy nie mający zaspokojonych potrzeb mieszkaniowych i mający niskie dochody. Ustawa nie wprowadza innych ograniczeń wyłączających możliwość zawarcia umowy najmu lokalu z gminnego zasobu mieszkaniowego – zwrócił uwagę WSA.
Natomiast wprowadzenie nowej kategorii prawnej w postaci – najogólniej rzecz ujmując – zdolności czynszowej osób (rodzin) ubiegających się o najem powoduje, że z prawa uzyskania najmu lokali gminnych będą mogły skorzystać osoby nienajuboższe, kosztem osób o najniższym dochodzie w rodzinie, z natury rzeczy nieposiadających zdolności zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych we własnym zakresie.
Sąd uznał, że przewidziane w uchwale skreślenie z listy osób oczekujących na mieszkanie z gminnego zasobu mieszkaniowego na skutek trzykrotnej odmowy zawarcia umowy najmu jest niczym nieuzasadnionym pozbawieniem prawa do uzyskania lokalu najbardziej odpowiedniego. Zapis taki faktycznie wymusi na uprawnionym przyjęcie trzeciego spośród zaproponowanych przez gminę lokali.
Takiego władztwa nad obywatelem nie przyznaje gminie żaden z obowiązujących przepisów, w szczególności ustawy o ochronie praw lokatorów – stwierdził sąd.
Podstawa prawna:
– ustawa z 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego ( Dz.U. z 2005 r. Nr 31, poz. 266 z późn. zm.)
Za: http://www.rp.pl/artykul/673232.html
7 komentarzy Gmina nie ma prawa skreślać z listy po odmowie przyjęcia trzech lokali
Miasto nie może samowolnie zmienić wniosku przydział mieszkania – wyrok WSA
Warszawianka wystąpiła do wydziału zasobów lokalowych w Warszawie o zawarcie umowy najmu lokalu mieszkalnego. Tymczasem miasto postanowiło przyznać jej lokal… socjalny. WSA uznał, że miasto nie może samowolnie zmienić wniosku mieszkanki
Miasto argumentowało, że kobieta ma niskie dochody i dlatego orzeczono o przyznaniu jej lokalu socjalnego. Osiągany przez nią dochód z 6 miesięcy przed rozpoznaniem wniosku kształtował się na “poziomie niedostatku”, a jest to podstawa do przyznania lokalu socjalnego, zgodnie z uchwałą miasta z 9 lipca 2009 r. w sprawie zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu miasta stołecznego Warszawy (Dz. Urz. Mazow. Nr 132, poz. 3937).
Kobieta wezwała miasto do zmiany decyzji, a następnie zaskarżyła jej dotyczącą uchwałę (z listopada 2009 r.) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. W uzasadnieniu skargi wskazała, że jej wniosek dotyczył zawarcia umowy najmu komunalnego lokalu mieszkalnego, a mimo tego organ umieścił ją na liście osób zakwalifikowanych do najmu lokalu socjalnego. Miasto nie powinno zmieniać wniosku mieszkanki, nawet jeśli uznało, że ta nie kwalifikuje się do lokalu mieszkalnego, a spełnia warunki do lokalu socjalnego
WSA stwierdził przede wszystkim, że kobieta rzeczywiście występowała z wnioskiem dotyczącym zawarcia umowy najmu lokalu mieszkalnego, czyli na czas nieoznaczony. Tymczasem urzędnicy miejscy dowolnie rozpoznali wniosek przyznając lokal socjalny (gorszy, wynajmowany na czas oznaczony). Urzędnicy – za nią – bezpodstawnie określili przedmiot postępowania – orzekł sąd.
Organ administracji mając jasno sformułowane żądanie zawarcia umowy najmu lokalu nie może decydować za stronę o elementach stanu faktycznego i zadecydować za nią, z której podstawy prawnej rozpozna wniosek – orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 7 października 2011 r.
Miasto nie powinno zmieniać żądania kobiety, nawet jeśli uznało, że ta nie kwalifikuje się do przyznania lokalu mieszkalnego, a spełnia warunki do uzyskania praw do lokalu socjalnego. Powinno za to sprawdzić czy spełnia lub nie warunki ubiegania się o wskazany przez nią typ lokalu.
Po rozpatrzeniu sprawy WSA uznał, że zaskarżona uchwała jest sprzeczna z prawem i nie podlega wykonaniu. Zaszła więc sytuacja – stwierdził sąd – o której mowa w przepisie art. 91 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym. Wobec upływu terminu przewidzianego w art. 94 ust. 1 u.s.g. sąd nie mógł stwierdzić jej nieważności, a uprawniony był jedynie orzec o niezgodności tej uchwały z prawem, stosownie do art. 94 ust. 2 u.s.g.
Konsekwencją orzeczenia niezgodności uchwały z prawem jest to, że akt ten traci moc wiążącą od dnia, w którym orzeczenie sądu stało się prawomocne. Akt taki wywiera jednak skutki prawne aż do daty pozbawienia go mocy. To znaczy, że osoby ewentualnie poszkodowane mogą dochodzić zadośćuczynienia.
Orzeczenie WSA w tej sprawie nie jest prawomocne.
Podstawa prawna:
– ustawa z 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2005 r. Nr 31, poz. 266 z późn. zm.),
– ustawa z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.).
Za: http://www.rp.pl/artykul/749384.html
1 komentarz na temat Miasto nie może samowolnie zmienić wniosku przydział mieszkania - wyrok WSA
Lokatorzy bez umów najmu mogą trafić na bruk
W dniu 16 listopada 2011 r. wchodzi w życie nowelizacja Ustawy o ochronie praw lokatorów, która uderzy przede wszystkim w lokatorów zajmujących lokale bez umów najmu. Uchwalona w sierpniu nowelizacja odmawia nawet prawa do lokalu tymczasowego osobom eksmitowanym, jeśli nie mają one tytułu prawnego.
Przypomnijmy, że w obowiązującym dotychczas porządku prawnym, komornik wykonujący eksmisję musiał zawiesić egzekucję do czasu, gdy gmina wskaże tymczasowe pomieszczenie lub gdy dłużnik znajdzie takie pomieszczenie. Miało to zastosowanie wobec osób, którym sąd nie zasądził lokalu socjalnego lub zamiennego w sprawie o eksmisję. Wynikało to z art. 1046 par. 4 Kodeksu Postępowania Cywilnego.
W warunkach warszawskich, w przypadku mieszkań w komunalnym zasobie mieszkaniowym, oznaczało to, że komornik wskazywał pomieszczenie tymczasowe w hotelu robotniczym na ul. Przeworskiej. Eksmitowany trafiał tam na miesiąc, po czym mógł dalej sam opłacać koszt hotelu (około 30 zł na dobę). Oczywiście, rzeczy eksmitowanego nie mogły się pomieścić w pomieszczeniu hotelowym i były najczęściej wywożone na śmietnik. W rzeczywistości, władze lokalowe stosowały w ten sposób eksmisję na bruk – tyle że na raty. Teraz nie będzie nawet takiego krótkiego okresu łaski.
Znowelizowana ustawa wyklucza prawo do lokalu tymczasowego wobec osób, które zajęły lokal bez tytułu prawnego – a więc nie posiadają umowy najmu. Warto pamiętać, że bardzo wielu lokatorów mieszka w mieszkaniach komunalnych bez tytułu najmu – z tego względu, iż władze lokalowe często zaniedbywały legalizację pobytu np. wnuków pozostałych w lokalu po śmierci babci, lub nigdy nie wystawiły lokatorom umowy najmu, pomimo ważnego skierowania kwaterunkowego.
Aby nieludzka zmiana w prawie została łatwiej zaakceptowana, posłużono się pretekstem walki z patologią przemocy w rodzinie. Jednak ofiarami nowelizacji staną się nie tylko sprawcy przemocy i osoby wykraczające przeciwko porządkowi domowemu, ale także wszyscy ci, którzy z winy zaniedbań Gminy nie mają tytułu prawnego do zajmowanego lokalu.
No i oto mamy kolejny bubel prawny, który będzie skutkować kolejnymi tragediami ludzkimi.
Pełen tekst nowelizacji dostępny jest tutaj:
http://orka.sejm.gov.pl/opinie6.nsf/nazwa/3278_u/$file/3278_u.pdf
Czy osobom samowolnie zajmującym lokal przysługuje lokal socjalny w razie eksmisji?
Aktualizacja: w dniu 1 września 2020 r., nowelizacja Ustawy o ochronie praw lokatorów uchyliła wspomniany poniżej art. 24 Ustawy. Nie można więc się już na niego powoływać.
Nadal jednak sąd może przyznać prawo do lokalu socjalnego osobom samowolnie zajmującym lokal na podstawie art. 17 ust. 1a, który brzmi:
Sąd może orzec o uprawnieniu do zawarcia umowy najmu socjalnego lokalu wobec osoby, która dokonała zajęcia lokalu bez tytułu prawnego, jeżeli przyznanie tego uprawnienia byłoby w świetle zasad współżycia społecznego szczególnie usprawiedliwione.
Poniżej, archiwalna treść artykułu.
Mieszkańcy, wobec których zostaje orzeczona eksmisja mają w pewnych warunkach prawo oczekiwać, że sąd orzekający o eksmisji przyzna im prawo do lokalu socjalnego. Obowiązek zapewnienia lokalu socjalnego ciąży wtedy na lokalnej Gminie. W szczególności, sąd nie może orzec o braku uprawnienia do otrzymania lokalu socjalnego wobec: kobiety w ciąży, małoletniego, niepełnosprawnego lub ubezwłasnowolnionego oraz sprawującego nad taką osobą opiekę i wspólnie z nią zamieszkałą, obłożnie chorych, emerytów i rencistów i osoby posiadającej status bezrobotnego.
Problem komplikuje się jednak, gdy sprawa dotyczy eksmisji osób, które nie miały nigdy umowy najmu do zajmowanego lokalu. Istnieje orzecznictwo Sądu Najwyższego, odmawiające takim mieszkańcom miana “lokatorów” i ochrony przed eksmisją na bruk osób wymienionych wyżej. Chodzi o uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 15 listopada 2001 r. – III CZP 66/01, OSNC 2002/9 poz. 109, w której Sąd odpowiada na pytanie:
,,Czy przepisy art. 14 ust. 4, art. 15 i art. 35 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz.U. Nr 71, poz. 733) znajdują zastosowanie do osób, które nigdy nie były lokatorami w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 1 tej ustawy lokalu mieszkalnego, którego powództwo o opróżnienie lokalu dotyczy”?
Sąd Najwyższy odpowiedział, iż przepisy art. 14 i 15 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz.U. Nr 71, poz. 733) mają zastosowanie w sprawach o opróżnienie lokalu tylko przeciwko osobom, które były lokatorami w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, a więc były najemcami lokalu lub osobami używającymi lokalu na podstawie innego tytułu prawnego niż prawo własności.
Na podstawie tego orzeczenia, sądy rejonowe mogą orzekać o braku uprawnienia do lokalu socjalnego dla osób, które samowolnie zajęły lokal, niezależnie od ich sytuacji materialnej. Eksmitowani znajdujący się w takiej sytuacji nie są jednak całkowicie bezbronni.
Pewne możliwości obrony daje im Art. 24 Ustawy o ochronie praw lokatorów, który stwierdza, iż prawo do lokalu socjalnego może przysługiwać nawet osobie samowolnie zajmującej lokal, jeśli przyznanie lokalu socjalnego byłoby w świetle zasad współżycia społecznego szczególnie usprawiedliwione. Ten pogląd znajduje potwierdzenie w uchwale Sądu Najwyższego z dnia 17 czerwca 2003 r. – III CZP 41/03, OSNC z 2004 nr 7 poz. 105.
To orzeczenie Sądu Najwyższego może stanowić podstawę do odwołania od wyroku przed Sądem Rejonowym. Osoba odwołująca się od wyroku w pierwszej instancji będzie musiała przed sądem udowodnić, że eksmisja na bruk byłaby sprzeczna z zasadami współżycia społecznego, co ma szanse powodzenia w sytuacji, gdy w rodzinie są małoletnie dzieci, lub osoby przewlekle chore, a utrzymujący rodzinę nie są w stanie osiągnąć wystarczających dochodów, by wynająć mieszkanie na wolnym rynku.
6 komentarzy Czy osobom samowolnie zajmującym lokal przysługuje lokal socjalny w razie eksmisji?
Szablon odwołania od wyroku eksmisji bez prawa do lokalu socjalnego
Podczas sprawy sądowej o eksmisję lokatorów z lokalu komunalnego, Sąd Cywilny może wydać nakaz opróżnienia, opuszczenia i wydania Miastu st. Warszawa dotychczas zajmowanego lokalu mieszkalnego. Ważnym aspektem takiego wyroku jest przyznanie (lub nie) prawa do lokalu socjalnego eksmitowanym lokatorom. Odmowa przyznania lokalu socjalnego może w tej sytuacji równać się tzw. “eksmisji na bruk”. Sytuację pogarsza fakt, że Miasto Stołeczne Warszawa często występuje na takich sprawach jako interwenient uboczny, nakłaniając Sąd do odmowy przyznania lokalu socjalnego.
Jednak według Ustawy o ochronie praw lokatorów, Sąd nie może orzec o braku uprawnienia do otrzymania lokalu socjalnego wobec kobiety w ciąży, małoletniego, niepełnosprawnego, lub ubezwłasnowolnionego oraz sprawującego nad taką osobą opiekę i wspólnie z nią zamieszkałą, obłożnie chorych, emerytów i rencistów spełniających kryteria do otrzymania świadczenia z pomocy społecznej, oraz osoby posiadającej status bezrobotnego.
Wyjątkiem jest sytuacja, w której lokator wykracza w sposób rażący lub uporczywy przeciwko porządkowi domowemu, czyniąc uciążliwym korzystanie z innych lokali w budynku.
Orzeczenie o uprawnieniu do lokalu socjalnego ma jeszcze tę zaletę, że z reguły opóźnia eksmisję do czasu przyznania przez Gminę lokalu socjalnego (jeśli tak postanowi Sąd). Ponieważ Gmina niechętnie przyznaje lokale socjalne, może to znacznie wydłużyć czas w którym lokatorzy będą mogli nadal mieszkać w dotychczasowym lokalu.
Komitet Obrony Lokatorów coraz częściej dowiaduje się jednak o wyrokach sądów pierwszej instancji, które odmawiają prawa do lokalu socjalnego osobom uprawnionym. Gdy zaistnieje taka sytuacja, należy odwołać się od takiego wyroku do Sądu Okręgowego, korzystając z szablonu, który publikujemy poniżej.
5 komentarzy Szablon odwołania od wyroku eksmisji bez prawa do lokalu socjalnego
