Akcja informacyjna pod Instytutem Polskim w Berlinie
W dniu 24 sierpnia, pod Instytutem Polskim w Berlinie miała miejsce pikieta informacyjna, będąca akcją solidarnościową z ruchem lokatorskim w Polsce. Wokół Instytutu rozwieszono zdjęcia przedstawiające warunki mieszkaniowe w lokalach komunalnych w Warszawie i opisujące tragiczną sytuację lokatorów. Licznym przechodniom, zarówno turystom, jak i Niemcom, rozdawano wielojęzyczne ulotki.
Wystawa zawita też do obozu protestujących mieszkańców dzielnicy Kreuzberg, na Kottbuser Tor. Nasi przyjaciele z Berlina przesyłają wyrazy solidarności działaczom lokatorskim w Polsce i zachęcają ich do kontynuowania walki.
1 komentarz na temat Akcja informacyjna pod Instytutem Polskim w Berlinie
Solidarity in Berlin
On August 24, a solidarity action took place in Berlin with the tenants movement in Poland. Informational exhibits were hung all around the Polish cultural institute on the tragic state of public housing and tenants rights in Poland which drew lots of interest from passersby. Leaflets were distributed in many languages. Afterwards, more photos were hung around Berlin and an exhibit put at the tenants’ protest camp in Kottbuser Tor. Our colleagues from Berlin offer best wishes and solidarity to activists from Poland and encourage people not to give up the struggle!
For the last few years, residents of many cities in Poland have been fighting against the desperate housing situation. First, there is too little public housing. Rents have been increased and there is a tendency to privatize and commercialize these flats. There are tens of thousands of families waiting and they cannot afford rents on the commercial market, because prices can be higher than in Berlin. At the same time, despite the myth of Polish economic growth, many people earn 400 euros a month or less. The unemployed, disabled or elderly must live on much less than that.
How can a family afford housing, for example, in Warsaw, where typical prices are about 2000 euro a meter and more for some flat? The answer is that they cannot and few people qualify for bank loans anymore. These means that hundreds of flats built by foreign investment companies remain empty. In the meanwhile, many families live in overcrowded conditions with nowhere to go.
The situation is made worse by the criminal activities of a small group of people who specialize in privatizing housing which was private before the war. The tenants of these houses, who had municipal housing contracts, are transfered to private owners, with no continuity of their municipal contract. Thousands of these people then find themselves in tragic situations, not able to pay the rent or with a new landlord which tries to get rid of them by cutting off heat, electricity or water. The authorities do nothing to protect these tenants, despite the laws that theoretically protect them.
In the worst cases, the end can be tragic. For example, Jolanta Brzeska, tenants activist fighting with her landlord, was taken to the woods, set on fire and killed. Many now are facing the tragic consequences of new policies which allow eviction onto the streets, despite this being against the Constitution. People are not being offered temporary shelter, or, if they are, only for a small time. This does not help them and is creating a wave of homelessness.
We especially show our solidarity today with Ewa, who was evicted from her home a couple of weeks ago with a huge police action. Put out into the street and in a state of shock, she had an accident and was hit by a truck. She had to have her leg amputated, so now she is homeless, with no job and still with no help from the city. Today she has to have another operation so we wish her strength.
For all these reasons and more, we are making this rally, in solidarity with the movement which is fighting for the dignity of tenants and decent housing conditions for all. It is part of a larger social movement in Poland, which is growing because the gap between the rich and the poor is wide and most people are on the side of the poor, victims of a system that places private profit above people.
More information: lokatorzy.info.pl
Skomentuj Solidarity in Berlin
PROTEST gegen Räumungen in Polen
INFORMATIONSVERANSTALTUNG und PROTEST gegen Räumungen in Polen organisiert von MitgleiderInnen des MieterInnen Verteidigungs Komitees vor dem Polnischen Institut Burgstrasse 27, Berlin Freitag 24.08 17:30
Skomentuj PROTEST gegen Räumungen in Polen
Dringender Solidaritätsaufruf wegen Opfer von Wohnungsräumung
Wir rufen zur Unterstützung unserer Freundin auf, die von der herzlosen Polizei dieses Staates obdachlos gemacht wurde und sich heute in einer tragischen Situation befindet.
Ewa wurde gewaltsam aus ihrer Wohnung geräumt und ein paar Tage später, immer noch überwältigt von dem Schock, überrollte sie ein Lastwagen, so dass ihr ein Bein amputiert werden musste. Jetzt ist sie ohne Dach über dem Kopf und wird sich lange Zeit nicht selbst helfen können. Ewa hat wenig Einkommen; es ist schwierig für alte Leute in Polen Arbeit zu finden und sie hatte nur eine Teilzeitstelle als Tellerwäscherin. Die Restaurants meiden Festanstellungen, um keine Zusatzleistungen zahlen müssen.
Ewa lebte in einer staatseigenen Wohnung.Leute wie sie sind in einer prekären Situation. Verschlimmert wird die Lage durch Grundstücksspekulation. MieterInnen mit niedriger Rente werden schlecht behandelt, als wären sie Hindernisse. Die staatlichen Eigentümer WAM entschieden Ewa aus der Wohnung zu schmeißen, wobei sie verschoben, dass der Mietvertrag zwischen ihnen und Ewas verstorbenen Mann besteht und nicht mit ihr. Wie tausende andere Menschen hat sie einfach weiter in der Wohnung gelebt und ihre Miete bezahlt. Doch WAM lässt ganz routiniert räumen, wie viele aktuelle Fälle beweisen. Offizielle der Stadt entschieden über die gewaltsame Räumen von Ewa im August. Es war eine inszenierte Show, um gegenüber den MieterInnen Stärke zu demonstrieren.
Obwohl Ewa nur ein sehr niedriges Einkommen hat, das sie für eine Sozialwohnung qualifiziert, hat sich die Stadt dagegen entschieden. Der Grund, so wurde ihr mitgeteilt, sei die Tatsache, dass sie nicht obdachlos sei. Doch die Stadt wusste, dass sie geräumt werden wird und entsandte dann Polizeikräfte um Störungen durch Anti-Räumungs-Aktivisten zu verhindern. Offenbar vertritt die Stadt die Auffassung, dass die Menschen erst obdachlos werden müssen, bevor sie in eine Sozialwohnung dürfen. Über ein paar Monate auf der Straße sollte man sich keine Sorgen machen.
Im Oktober konnte eine Räumung von Ewas Wohnung erfolgreich verhindert werden. Doch die zweite Räumung endete mit Ewas Obdachlosigkeit. Dieses Mal war ein Polizeistaffel und Sonderkräfte vor Ort. Ewa verlor das Bewusstsein während der Räumung und musste ins Krankenhaus gebracht werden.
Von der Stadt half ihr niemand, man warf sie einfach auf die Straße.
Einige Tage später, noch immer unter Schock und auf der Suche nach einer Unterkunft, überfuhr sie ein Laster. Sie wurde schwer verwundet und bekam ein Bein amputiert. Jetzt ist sie nicht nur obdachlos, sondern auch noch mit einer Behinderung konfrontiert.
Das Komitee zur Verteidigung von MieterInnen (Warschau) sammelt Geld für einen Rollstuhl, eine Prothese und eine Unterkunft.
Bitte spendet wenn ihr könnt. Betreff: “Für Ewa”
Bankdaten:
Jakub Gawlikowski
(PL) 05 1140 2004 0000 3702 4238 2269
BRE Bank S.A. Retail Banking, al. Mickiewicza 10, 90-050 Łódź
BIC/SWIFT: BREXPLPWMUL
SORT CODE: 11402004
Quelle: https://linksunten.indymedia.org/de/node/65584
1 komentarz na temat Dringender Solidaritätsaufruf wegen Opfer von Wohnungsräumung
Horrible Eviction Ends in Tragedy
URGENT SOLIDARITY APPEAL BELOW! WOMAN DISABLED AFTER BEING THROWN OUT INTO THE STREET
We are calling for support for our friend, who was made homeless by the heartless policies of the state and who now is in a tragic situation.
Ewa was evicted from her home by force and, a few days later, still in a state of shock, she was hit by a truck. She had to have her leg amputated. Now she is without a roof over her head and may not be able to support herself for a long time. Ewa was a low income earner. It is difficult in Poland for older women on the job market and the type of work she received was part-time dishwashing. The restaurants try to avoid hiring anybody full-time to avoid paying benefits.
Ewa lived in state-owned housing. People like her are in a precarious situation, which is made worse by speculators looking to make more money off real estate. Tenants who have low rents are treated badly, as if they were burdens.
The state owners (a state owned agency, WAM, and not the municipality), decided to kick Ewa out under the pretext that her rental contract was in her dead husband’s name, and not hers. For years, she had continued, like thousands of other family members, to live in the flat and pay the rent. But WAM routinely kicks out families, as many recent incidents prove it.
City officials, in an apparent show of force to the tenants, decided to use force to evict Ewa on August 6.
Although Ewa has a very low income which would qualify for social housing, the local council denied it to her. The reason, we were told, was that she was not yet homeless. Although the city knew she was being evicted and ordered the police to prevent anti-eviction activists from stopping the eviction. It seems that the city officials think people should wait until they are made homeless, before they can apply for social housing. Apparently, spending a few months out in the street is nothing to worry about.
In October, the first attempt by authorities to evict Ewa was successfully blocked by activists. But the second attempt sadly ended in Ewa becoming homeless. This time, a squadron of police and riot police was used. Ewa lost consciousness during the action and was hospitalised.
She was offered no help at all by the city authorities. She was just thrown out on the street.
A few days later, still suffering from the shock and trying to find a place to stay, Ewa was hit by a truck. She was gravely wounded and as a result, she had to have her leg amputated. Now, besides being homeless, she has to face disability.
The Committee of Defense of Tenants is collecting money for a wheelchair, prosthesis and housing.
Please donate what you can. On the transfer, write “For Ewa”.
Bank details:
Jakub Gawlikowski
(PL) 05 1140 2004 0000 3702 4238 2269
BRE Bank S.A. Retail Banking, al. Mickiewicza 10, 90-050 Łódź
BIC/SWIFT: BREXPLPWMUL
SORT CODE: 11402004
You can watch a movie from a previous blockade of eviction here: https://lokatorzy.info.pl/eksmisja-na-ul-sempolowskiej-zablokowana/
Sadly, this time the police removed the protesters by force.
Ewa is an activist herself, and has many times participated in blockades of evictions of other people.
Skomentuj Horrible Eviction Ends in Tragedy
Prawdziwe oblicze terapii szokowej
Dziennikarka z „Gazety Wyborczej” skomentowała jedną z niedawnych eksmisji na bruk jako konieczną „terapię szokową”, która jest rzekomo potrzebna lokatorom. Dzięki dziesięcioleciom prania mózgów, tego typu hasła zyskały popularność wśród pozbawionych ludzkich odruchów „lekarzy”, którzy bezmyślnie zalecają podobną terapię nie zastanawiając się nawet, czym tak naprawdę jest szok.
Szok, to okrutny i obezwładniający cios. Może zabić moralnie, a nawet fizycznie. Ludzie w stanie szoku po ciężkiej utracie ukochanych osób, mieszkania, lub środków do życia, czasem odbierają sobie życie, lub wpadają w spiralę samozniszczenia, z której nie mogą już wyjść. Czasem snują się jak duchy, nie będąc w stanie się pozbierać.
Tak właśnie się czuła nasza przyjaciółka, która w poniedziałek stała się bezdomna. Nie była sobą z powodu doznanego szoku. A kilka dni później, nadal będąc w takim stanie, wpadła pod samochód ciężarowy, co zakończyło się amputacją nogi do połowy golenia. Teraz jest nie tylko bezdomna, ale nie wiadomo, czy w ogóle będzie w stanie zadbać o siebie.
W cywilizowanych krajach, do których Polska z całą pewnością nie należy, gdy ktoś staje się bezdomny, otrzymuje jakąś formę pomocy, jak pomoc mieszkaniowa, psychologiczna, czy pomoc w znalezieniu pracy. Ale nie tutaj. Tutaj nie tylko jest się pozostawionym samemu sobie, ale trzeba jeszcze dodatkowo zmierzyć się z drwiną i atakami psów łańcuchowych neoliberalizmu i prymitywnymi anonimami ziejącymi nienawiścią w internecie.
To właśnie jeden z najtrwalszych skutków „terapii szokowej” zaaplikowanej Polsce. Cały kraj zaszokowano w ten sposób, że jego mieszkańcy utracili ludzkie uczucia, stając się narodem bandytów i pokrak moralnych.
Akai47
2 Komentarzy na temat Prawdziwe oblicze terapii szokowej
Oświadczenie KOL w sprawie dzisiejszej eksmisji na bruk
W dniu dzisiejszym doszło do eksmisji na bruk starszej kobiety zamieszkującej dotąd na ul. Sempołowskiej. Stało się tak w wyniku luk prawnych w przepisach, bezduszności urzędników i bezwzględności funkcjonariuszy policji, przy aplauzie szukających taniej sensacji mediów.
Lokatorka zajmowała lokal należący do Wojskowej Agencji Mieszkaniowej po zmarłym mężu. Powodem eksmisji nie było zadłużenie lokatorki, ale dyskryminacja lokatorów przez Wojskową Agencję Mieszkaniową, która naliczała zawyżone opłaty za nieżyjące już osoby, oraz odmówiła przyznania tytułu prawnego do lokalu po zmarłym mężu.
Wojskowa Agencja Mieszkaniowa, mimo wyroku Trybunału Konstytucyjnego potwierdzającego niezbywalne prawa konstytucyjne lokatorów, nie uznaje Ustawy o ochronie praw lokatorów w odniesieniu do lokatorów zamieszkujących zasoby Agencji. WAM stosuje eksmisję na bruk, nie oferując nawet miejsca w noclegowni, co jest jawnym łamaniem praw lokatorów.
Jednak nie tylko urzędnicy podlegli Wojewodzie Mazowieckiemu, Jackowi Kozłowskiemu, z uporem odmawiają praw należnych lokatorom. Również Wydział Zasobów Lokalowych Dzielnicy Śródmieście, od października zeszłego roku ignorował pod różnymi pozorami wnioski o wynajęcie lokalu socjalnego, choć spełnione były kryteria braku tytułu prawnego do lokalu, oraz nieprzekraczanie kryterium dochodowego (kryterium niedostatku).
W ostatnim dniu roboczym poprzedzającym eksmisję, Wydział Zasobów Lokalowych dzielnicy Śródmieście odmówił przyznania lokalu socjalnego lokatorce, stwierdzając, że nie przysługuje on osobom, które nie są bezdomne, tym samym skazując kilka dni później lokatorkę na bezdomność. Komitet Obrony Lokatorów od pół roku próbował zainteresować władze losem lokatorki. Jeszcze w dniu w którym odbyła się eksmisja, przedstawiciel Komitetu Obrony Lokatorów próbował skontaktować się z wiceprezydentem Warszawy. Bezskutecznie.
Okazuje się więc, że można w majestacie prawa bezkarnie dyskryminować niektóre grupy lokatorów, łamać konstytucyjny obowiązek zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych obywateli, narażać ich życie podczas eksmisji na bruk i z pogardą traktować przepisy nakazujące przyznanie lokalu socjalnego.
Dziennikarzom znacznie łatwiej przychodzi granie na emocjach mało wyrobionych czytelników, epatując sztucznie naliczonymi długami lokatorów (w tym za zużycie wody przez zmarłe osoby), co ma rzekomo uzasadniać eksmisję na bruk i pozbawienie lokatorów godności. Jak stwierdziła dziennikarka Gazety Wyborczej, Małgorzata Zubik: „czasem ludzie potrzebują terapii szokowej”. Tak, tylko że operacja może się udać, ale pacjent tego nie przeżyje.
W dniu dzisiejszym niewiele brakowało, by eksmisja zakończyła się jeszcze większą tragedią. Policjanci skorzystali zresztą bezwzględnie z przyjazdu karetki pogotowia do słabnącej lokatorki, by wedrzeć się siłą do mieszkania.
Kto dziś wieczór pójdzie spokojnie spać? Pozbawieni sumienia policjanci, urzędnicy i dziennikarze? Bo na pewno nie wyrzucona na bruk lokatorka.
Komitet Obrony Lokatorów
Skomentuj Oświadczenie KOL w sprawie dzisiejszej eksmisji na bruk
Bezduszni biurokraci doprowadzili do tragedii lokatorki
Lokatorka eksmitowana na bruk doznała poważnego wypadku!
Aktualizacja, 25 sierpnia: Biurokraci ze Śródmieścia nadal wykręcają się od obowiązku zapewnienia mieszkania Ewie, twierdząc, że jakoby “nie ma możliwości zaopiniowania sprawy”, pomimo licznych pism od KOL i od samej Ewy, które w ostatnich tygodniach wpłynęły do Wydziału Spraw Lokalowych dzielnicy Śródmieście. W środę ma się odbyć kolejne posiedzenie Komisji Mieszkaniowej, jednak nie wiadomo, czy urzędnicy i tym razem nie zignorują sytuacji Ewy. Tymczasem, Ewa nadal musi przechodzić skomplikowane operacje w szpitalu, ze względu na martwicę, która wdała się w tkankę.
Lokatorka, która została eksmitowana z mieszkania przy ul. Sempołowskiej na początku sierpnia, w konsekwencji brutalnego rozbicia blokady eksmisji przez policję, doznała poważnego wypadku. Ponieważ w wyniku działań władz stała się bezdomna, szukała miejsca do noclegu w Rembertowie. W środę, podczas przechodzenia przez jezdnię potrącił ją TIR, w wyniku czego amputowano jej stopę i część golenia.
Sytuacja Ewy jest na tyle tragiczna, że można jej było zapobiec i nie doprowadzać jej do bezdomności. Wystarczyło trochę więcej wyobraźni ze strony urzędników, którzy dobrze wiedzieli że skazują lokatorkę na bezdomność. Jednak odmawiali jej mieszkania pod pozorem, że “nie jest bezdomna”, w wyniku czego została eksmitowana na bruk. Dalsze wydarzenia, były tylko konsekwencją stanu psychicznego wynikającego z przeżytego szoku.
Działacze lokatorscy przygotowują się obecnie do zbiórki funduszów na rehabilitację i protezę dla Ewy, oraz zamierzają dopilnować, by bezmyślni biurokraci tym razem już nie mogli wymigać się od obowiązku zapewnienia dachu nad głowie tej lokatorce.
Brutalna eksmisja – głupota i brak wyobraźni urzędników
W poniedziałek 6 sierpnia, warszawska policja eksmitowała na bruk lokatorkę z ulicy Sempołowskiej. Kobieta została odwieziona karetką do szpitala. Eksmisji dokonano mimo, iż Komitet Obrony Lokatorów dostarczył władzom miasta dokumenty dotyczące sprawy, z których jasno wynikało, że kobieta spełnia wszystkie kryteria przyznania lokalu socjalnego i stara się o jego uzyskanie od pół roku. Bezduszni biurokraci postanowili jednak skazać ją na bezdomność.
Policja brutalnie biła osoby blokujące eksmisje (z wyjątkowym upodobaniem bijąc kobiety) i zatrzymała jedną osobę. Kiedy policja zaczęła wynosić działaczy lokatorskich siedzących na schodach przed blok reszta osób postanowiła zabarykadować się w mieszkaniu. Mimo, iż wedle przepisów na miejscu powinno się znajdować pogotowie ratunkowe policja usiłowała wyważać drzwi. Rozjuszonych policjantów nie uspokoił nawet fakt, że lokatorka straciła przytomność. Bezduszni biurokraci doprowadzili do tragedii lokatorki – czytaj dalej …
1 komentarz na temat Bezduszni biurokraci doprowadzili do tragedii lokatorki
